Na dyżur okulistyczny do Kliniki Chorób Oczu zgłosił się 34-letni mężczyzna z powodu obniżenia ostrości wzroku, zamglenia oraz ciemnych plam w polu widzenia obu oczu. Najlepiej skorygowana ostrość wzroku oka prawego wynosiła 0,8; oka lewego 0,2. Badanie dna obu oczu wykazało obecność wieloogniskowych, plackowatych, kremowobiałych, a także szarawych ognisk w obrębie bieguna tylnego oraz na średnim obwodzie, które w OCT wykazywały hiperrefleksyjność oraz zatarcie zewnętrznych warstw siatkówki. W angiografii fluoresceinowej można było stwierdzić we wczesnych fazach hipofluorescencję, a w późnych fazach rozlaną hiperfluorescencję.
Wykluczając inne przyczyny dolegliwości oraz na podstawie uzyskanych wyników badań okulistycznych, rozpoznano ostrą tylną wieloogniskową epiteliopatię plackowatą (acute posterior multifocal placoid pigment epitheliopathy − APMPPE). W związku ze znacznym spadkiem ostrości wzroku podjęto decyzję o włączeniu ogólnej sterydoterapii. Po kilku miesiącach od czasu hospitalizacji wykonano badania kontrolne, w których na dnie oka stwierdzono obszary zmian zanikowych odpowiadające hipoautofluorescencji oraz obszary hiperplazji nabłonka barwnikowego siatkówki odpowiadające hiperautofluorescencji w badaniu autofluorescencji (fundus autofluorescence – FAF).
Na podstawie angio-OCT zaobserwowano nieprawidłowości, głównie w warstwie choriokapilarów w postaci hipoperfuzji okolicy plamki, co wiąże się najprawdopodobniej z uszkodzeniem zewnętrznych warstw siatkówki. Pomimo poprawy stanu miejscowego po zastosowanym leczeniu nie uzyskano znaczącej poprawy widzenia, a najlepiej skorygowana ostrość wzroku w dniu wypisu ze szpitala wynosiła: oko prawe 0,4, oko lewe 0,5.